از بین همه ویژگیهای او، من به یک چیزش حسادت میکنم: اسمش.
نرمی «ن» و «م» را دوست دارم و هم اینکه در انتها دهان آدم مثل جوجهی گرسنهای که منتظر است پرنده مادر غذایش بدهد، باز میماند.
نرمی «ن» و «م» را دوست دارم و هم اینکه در انتها دهان آدم مثل جوجهی گرسنهای که منتظر است پرنده مادر غذایش بدهد، باز میماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر